Flirten met bouwvakkers

De afgelopen veertien dagen vertoefde ik in een voor mij totaal vreemde wereld: de bouw. Niet dat ik stond te metselen of te zagen. Nee, ik had de mooie uitdaging om elke dag een groep van vierentwintig bouwvakkers mee te nemen in de wondere wereld van de communicatie.

Niet bepaald een onderwerp waar de mannen meteen de handen voor op elkaar krijgen. Maar als verplicht onderdeel van de training ‘Veilig Werken’ hadden ze geen keus dus schoven ze met de nodige weerstand de trainingsruimte binnen. Eens kijken wat het vrouwtje te vertellen heeft.

Nou, toen het vrouwtje al die mannen met de armen stevig voor de brede borstkast gekruist zag zitten, had ze ernstige twijfels of ze hen in beweging kon krijgen. Na een paar grappige filmpjes en wat leuke oefeningen, nam de weerstand toch een stukje af en gingen ze aardig mee in de rest van het programma. Tot we bij het blokje ‘feedback geven’ kwamen.

Stap 1: het benoemen van de feiten, dat ging nog maar stap 2: het benoemen van je gevoelens, was duidelijk een stap te ver.  “Gevoelens daar moet je bij ons nie mee aankomme, dan denken ze dat je gek geworre bent.” Eerlijk is eerlijk, ik kon me daar alles bij voorstellen. Sowieso hebben de heren hun eigen stijl van aanspreken. Het recht-voor-je-raap principe en dat werkt voor de meesten prima. Het onderdeel leek dus een stille dood te sterven totdat een van de mannen riep: “Zeg, werkt dit ook thuis, voor de vrouw?” “Jazeker en niet alleen voor de vrouw maar ook voor de kinderen.” Kijk en toen werd het weer interessant voor ze.

Het was een boeiend inkijkje in de wereld van de bouw maar na die overkill aan mannelijke energie snak ik naar echte wijvenpraat met mijn vriendinnen waar de emoties en de wijn rijkelijk vloeien.